Ondoenlijk

Winnie's website

Is het een vogel? Is het een vliegtuig?

Lieve Linda,
Al jaren bewonder ik je van een afstand, en vraag ik me af hoe het toch komt dat jij zo succesvol bent en ik niet. We zijn namelijk best wel hetzelfde; we hebben allebei blond haar, houden niet van de sportschool en kunnen vreselijk de slappe lach krijgen. En je bent dan wel iets ouder dan ik, maar zelfs op mijn leeftijd had jij er al een hele carrière opzitten, terwijl ik nog niet eens het idee heb dat ik begonnen ben. Maar afgelopen week zag ik ineens het licht. Ineens begreep ik waarom jij zo onverslaanbaar goed bent, en ik niet. Ik voerde een zeer diepzinnig gesprek over superhelden met een vriend van mij, en we hadden het over Superman. Over hoe hij té perfect is; een soort Arie Boomsma van de superhelden. Zo gepolijst dat het eigenlijk niet kan, maar dat het dan toch zo blijkt te zijn. Jij bent Superman, Linda. Jij bent de held bij wie altijd alles lukt, en die dan zo bescheiden is dat je ook nog de sympathie hebt van heel Nederland. ‘Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Nee, het is Linda de Mol!’ Begrijp je? Moet er iets gepresenteerd worden? Bel Linda! Moet er een nieuwe serie komen? Bel Linda! Een succesvol tijdschrift? Linda. Ik denk ook eigenlijk dat je niet hier geboren bent maar op Krypton en dat je stiekem getrouwd bent met Lois Lane. En dat iedere stagiair op de studiovloer zich verbaast over die telefooncel die in de hoek staat, niet wetend wat dat ding daar moet. Maar nu weet ik je geheim, Linda. Je hoeft je geen zorgen te maken, ik zal het niet verklappen. Ik maak me meer druk over de consequenties van deze ontdekking voor mijzelf. Want er is maar één Superman. En als jij Superman bent, wie ben ik dan? Eigenlijk is er maar één die overblijft als je het wel beschouwt: ik ben Supergosse. Supergosse was een superheld uit lesboekjes Frans op de middelbare school. Hij zag er precies zo uit als Superman. Hij had een superheldenpak aan en op de voorkant stond hij net zo heldhaftig afgebeeld als de echte Superman. In alles dacht je dat hij een held was waar serieus rekening mee gehouden diende te worden. Maar als je dan het boekje opensloeg zag je dat Supergosse eigenlijk nooit iets heldhaftigs deed. Hij deed alleen maar dingen die je kunt doen als je een jaar Frans hebt gehad. Superman maakt korte metten met de grootste criminelen. Supergosse haalde baguettes bij de bakker en ging lekker naar de bioscoop. Als de stad in brand stond was Supergosse op het station bezig in belabberd Frans een treinkaartje te kopen om snel naar de andere kant van het land te kunnen reizen. Die held ben ik. De meest banale van allemaal. ‘Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Oh nee, laat maar, het is Supergosse.’ Mijn hindernissen liggen in het uitzoeken van de route naar het Place du l’horloge, terwijl jij met twee vingers in je neus Duitsland verovert en er nog even een tijdschrift over maakt ook. Terwijl ik net geleerd heb om hulp te vragen als mijn tent in brand staat (Vous pouvez m’aider? J’ai un problème.) heb jij de hele camping al geblust. En dat is irritant. Niet omdat ik jou stom vind, maar omdat het mij niet lukt. Ik wil het namelijk ook. Ik wil het leren van je. Ik mag dit pak alleen maar dragen omdat ik geleerd heb in het Frans te zeggen dat ik vanavond een feestje heb van mijn tante. Dat zeiden ze er niet bij toen ik het uitzocht. Ik wil het dragen omdat ik een echte held ben, een zakenvrouw, een buurmeisje, zangeres, actrice, schrijver en concept ontwikkelaar. Een echte Arie-Boomsma-achtige Linda de Mol superheld. Dus, Linda, heb je nog wat van die stof over, zodat ik een nieuw pakje kan maken? Of een oude telefooncel (je zult er inmiddels al wel een aantal versleten hebben), waarin ik het omkleden kan oefenen? Of als dat te ver gaat, kan ik ook doen alsof ik je geheim niet weet en gewoon jouw pupil worden. Of mijn column schrijven voor jouw blad, zodat ik heel misschien, af en toe eens een blik over je schouder kan werpen en kijken hoe jij de dingen doet. Want ik wil het zo graag leren, Linda. Ik probeer mijn eigen stichting op te richten en zelfs dat vind ik al een enorme opgave. Laat staan dat het ooit een succes zou worden. Ik word aan alle kanten overweldigd door mijn gebrek aan geld, tijd en kunde. En jij hebt het allemaal. En je hebt het allemaal zelf bijeen gebracht, zoals het een echte self-made woman betaamt. Dus mocht je ooit een gaatje hebben in je agenda, dan kun je mij altijd bellen. En ik zal er zijn, en luisteren naar het verhaal over hoe het jou allemaal is gelukt en proberen het allemaal na te doen. Op mijn eigen Supergosse-achtige manier welteverstaan. We kunnen tenslotte niet allemaal Arie Boomsma heten.

Facebooktwitterlinkedinrssyoutube
Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

3 Comments

  1. Ach we zijn allemaal in ons hart een Linda in our own way, het is niet het kúnnen zijn, maar het ook willen zijn wat de crux is. Ik zou voor mij er niet aan moeten denken om bv. als een Arie Boomsma (lees Linda) te zijn, hoe mooi het ook lijkt. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet zo gecharmeerd ben van deze dame, haar succes (die ik haar overigens niet misgun), welk in mijn ogen voor het grootste deel te danken is aan haar naam (lees: broer John) en haar vlotte babbel en blonde koppie … Ik zeg niet dat het een dom blondje is au contraire, netzomin als jij dat bent.
    Maar om terug te komen op de essentie.- haar betitelen als Supervrouw(man) gaat echt véél te ver. “lucky Luke (Linda) lijkt me meer op zijn plaats denk ik, je bent met een gouden óf een loden lepel in de mond geboren, daarin zit het verschil en is lotsgebonden.
    Maar het kan ook zijn dat ik wederom in de war ben vwb. mijn tanende beoordelings- vermogen (lees mijn laatste gedicht/proza op http://www.gedichten.nl) En is het grote onzin wat ik uitkraam. Of jij bent weer weergaloos cynisch aan de gang en zit ik nu voor joker te tikken omdat ik dat niet zo één, twee, drie herken. Enfin hoe dan ook…. weer een prachtig stukje schrijfwerk, en daarin verschil je wel degelijk met mevrouw “ik hou van…” Jij hebt afgezien van een goed stel hersens, ook nog eens een geweldig gevoel voor humor… En daar houd ik van.

    Liefs Oompie(ter)

  2. Leuke columns.
    Ik heb de behoefte serieus te reageren terwijl ik glimlachend dit gelezen heb. Linda doet sommige dingen leuk maar je vergeet dat de selfmade vrouw niet helemaal selfmade is. Ze werd én wordt aan alle kanten geholpen en gesteund in gedachten/ ideeën/ kinderopvang/ huishoudopvang ;)/ eerste investering advies/ eerste winst/ kruiwagen/ ontwikkeling/ imago/ agenda/ nalezen/ en ga zo maar door…. En dan ook nog de behoefte voelend om er zo aan te trekken om niet ouder te worden dat het lelijk wordt.
    Ach….alles is betrekkelijk…

    • Hoi Kim,

      Dank je wel! Natuurlijk is alles betrekkelijk. Het was ook niet eens zozeer bedoeld als een ophemeling van Linda als wel als de observatie dat je jezelf graag net zo succesvol ziet en er eigenlijk ineens achter komt dat je het toch allemaal niet zo gemakkelijk gaat. Je treft jezelf ineens in de meest burgerlijke, banale situaties waarvan je je afvraagt waar je nu weer beland bent. Terwijl de Arie Boomsma’s onder ons nog even op de foto gaan met hun tatoeages.. T is niet dat zij zo fantastisch zijn, of het zo doen overkomen, maar meer dat het gewone leven al niet eens zo simpel is. Dus, of ze mij eens even kunnen uitleggen hoe zij dat allemaal doen. (En of ik dan ook even huishoudopvang en al die andere dingen mag, uiteraard!;-) )

Leave a Reply to Pieter Plenter Cancel reply

Your email address will not be published.

*

© 2024 Ondoenlijk

Theme by Anders NorenUp ↑