Lieve Linda,
Al jaren bewonder ik je van een afstand, en vraag ik me af hoe het toch komt dat jij zo succesvol bent en ik niet. We zijn namelijk best wel hetzelfde; we hebben allebei blond haar, houden niet van de sportschool en kunnen vreselijk de slappe lach krijgen. En je bent dan wel iets ouder dan ik, maar zelfs op mijn leeftijd had jij er al een hele carrière opzitten, terwijl ik nog niet eens het idee heb dat ik begonnen ben. Maar afgelopen week zag ik ineens het licht. Ineens begreep ik waarom jij zo onverslaanbaar goed bent, en ik niet. Ik voerde een zeer diepzinnig gesprek over superhelden met een vriend van mij, en we hadden het over Superman. Over hoe hij té perfect is; een soort Arie Boomsma van de superhelden. Zo gepolijst dat het eigenlijk niet kan, maar dat het dan toch zo blijkt te zijn. Jij bent Superman, Linda. Jij bent de held bij wie altijd alles lukt, en die dan zo bescheiden is dat je ook nog de sympathie hebt van heel Nederland. ‘Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Nee, het is Linda de Mol!’ Begrijp je? Moet er iets gepresenteerd worden? Bel Linda! Moet er een nieuwe serie komen? Bel Linda! Een succesvol tijdschrift? Linda. Ik denk ook eigenlijk dat je niet hier geboren bent maar op Krypton en dat je stiekem getrouwd bent met Lois Lane. En dat iedere stagiair op de studiovloer zich verbaast over die telefooncel die in de hoek staat, niet wetend wat dat ding daar moet. Maar nu weet ik je geheim, Linda. Je hoeft je geen zorgen te maken, ik zal het niet verklappen. Ik maak me meer druk over de consequenties van deze ontdekking voor mijzelf. Want er is maar één Superman. En als jij Superman bent, wie ben ik dan? Eigenlijk is er maar één die overblijft als je het wel beschouwt: ik ben Supergosse. Supergosse was een superheld uit lesboekjes Frans op de middelbare school. Hij zag er precies zo uit als Superman. Hij had een superheldenpak aan en op de voorkant stond hij net zo heldhaftig afgebeeld als de echte Superman. In alles dacht je dat hij een held was waar serieus rekening mee gehouden diende te worden. Maar als je dan het boekje opensloeg zag je dat Supergosse eigenlijk nooit iets heldhaftigs deed. Hij deed alleen maar dingen die je kunt doen als je een jaar Frans hebt gehad. Superman maakt korte metten met de grootste criminelen. Supergosse haalde baguettes bij de bakker en ging lekker naar de bioscoop. Als de stad in brand stond was Supergosse op het station bezig in belabberd Frans een treinkaartje te kopen om snel naar de andere kant van het land te kunnen reizen. Die held ben ik. De meest banale van allemaal. ‘Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Oh nee, laat maar, het is Supergosse.’ Mijn hindernissen liggen in het uitzoeken van de route naar het Place du l’horloge, terwijl jij met twee vingers in je neus Duitsland verovert en er nog even een tijdschrift over maakt ook. Terwijl ik net geleerd heb om hulp te vragen als mijn tent in brand staat (Vous pouvez m’aider? J’ai un problème.) heb jij de hele camping al geblust. En dat is irritant. Niet omdat ik jou stom vind, maar omdat het mij niet lukt. Ik wil het namelijk ook. Ik wil het leren van je. Ik mag dit pak alleen maar dragen omdat ik geleerd heb in het Frans te zeggen dat ik vanavond een feestje heb van mijn tante. Dat zeiden ze er niet bij toen ik het uitzocht. Ik wil het dragen omdat ik een echte held ben, een zakenvrouw, een buurmeisje, zangeres, actrice, schrijver en concept ontwikkelaar. Een echte Arie-Boomsma-achtige Linda de Mol superheld. Dus, Linda, heb je nog wat van die stof over, zodat ik een nieuw pakje kan maken? Of een oude telefooncel (je zult er inmiddels al wel een aantal versleten hebben), waarin ik het omkleden kan oefenen? Of als dat te ver gaat, kan ik ook doen alsof ik je geheim niet weet en gewoon jouw pupil worden. Of mijn column schrijven voor jouw blad, zodat ik heel misschien, af en toe eens een blik over je schouder kan werpen en kijken hoe jij de dingen doet. Want ik wil het zo graag leren, Linda. Ik probeer mijn eigen stichting op te richten en zelfs dat vind ik al een enorme opgave. Laat staan dat het ooit een succes zou worden. Ik word aan alle kanten overweldigd door mijn gebrek aan geld, tijd en kunde. En jij hebt het allemaal. En je hebt het allemaal zelf bijeen gebracht, zoals het een echte self-made woman betaamt. Dus mocht je ooit een gaatje hebben in je agenda, dan kun je mij altijd bellen. En ik zal er zijn, en luisteren naar het verhaal over hoe het jou allemaal is gelukt en proberen het allemaal na te doen. Op mijn eigen Supergosse-achtige manier welteverstaan. We kunnen tenslotte niet allemaal Arie Boomsma heten.