Ondoenlijk

Winnie's website

Tag: God

Een titel? Nee, dat hoeft allang niet meer

Ik zag een groen ding met een soort mini-lasso eraan. Er was ook een doosje met een harkje met twee tanden, die je dan onder de teek zou moeten schuiven om hem er makkelijk uit te kunnen trekken. ‘Is dit allemaal voor teken?’, vroeg ik aan de dame bij de kassa. ‘Ja,’ zei ze, ‘we hebben dit ding bijvoorbeeld. Je moet die lasso dan om de teek doen, en dan trek je hem er zo uit.’ ‘Oh,’ zei ik, ‘en dat gedoe met dat draaien dan enzo?’ ‘Nee,’ zei ze, ‘dat hoeft allang niet meer.’ Dat vond ik dus gek. Ik ben opgegroeid met moeilijk kijkende volwassenen die mij vertelde dat je een teek tegen de klok in moest draaien en tegelijkertijd langzaam moest trekken, zodat de teek er in zijn geheel uit zou komen. Toen ik dus zag dat mijn kat een teek had drongen de spookbeelden zich gelijk aan mij op; over hoe ik de teek er verkeerd uit zou halen en zijn kop achterliet en dan mijn kat opscheepte met de ziekte van Lyme (als dat bestaat voor katten) en een heleboel dierenartsbezoeken. En nu vertelde de mevrouw van de dierenwinkel me zonder blikken of blozen dat dat ‘allang niet meer hoefde.’
Dit soort dingen gebeuren vaker. Ieder jaar bij mijn herhalingscursus BHV ontstaat weer dezelfde discussie over beademen. Het ene jaar zegt de trainer: ‘Nee, dat hoeft allang niet meer’, terwijl het jaar erna iemand anders voor mijn neus staat die zegt: ‘Ik weet niet wie dat gezegd heeft, maar dat klopt dus echt van geen kant. Je moet gewoon 2 keer beademen. Tenzij het een zwerver is met een bloedende mond, dan hoeft het niet.’ Vandaag lees ik in de Volkskrant dat jongen christenen steeds vaker in de duivel en de hel geloven. Dat is onderzocht door het Sociaal en Cultureel Planbureau. Ik denk dat dat ook zoiets is: vroeger bestond de duivel en de hel, we wisten het zeker. De hel bestaat al sinds de eerste dagen van het christendom. Maar in de twintigste eeuw kwam het ons voor dat het toch een beetje een achterhaald idee was, en misschien ook dat je zieltjes niet zo makkelijk meer kon winnen door ze angst in te boezemen en ze daarna snel een veilige thuishaven te bieden. Toen ik werd geboren hoefde de hel allang niet meer. Sterker nog, het hele geloof hoefde allang niet meer; een optie waar ik dan ook snel voor gekozen heb, maar dat terzijde. De duivel hoefde dus niet meer, en de hel ook niet. Maar nu, in de eenentwintigste eeuw, was er een cursus ‘Geloven in God’, waar iemand zei: ‘Ik weet niet wie dat gezegd heeft, maar dat klopt dus echt van geen kant. Je moet gewoon in de hemel en de hel geloven.’ Dus nu doen ze dat, en daar hebben we dan ook direct een naam aan gegeven: neofundamentalisme. Ik vind dat veel enger klinken dan al dat radicaliseren van de moslims, maar dat zal wel aan mij liggen. Ik vraag me vooral af waar je de grens trekt als je de Bijbel (kunnen we dit in het volgende groene boekje zonder hoofdletter gaan spellen? Ik vind het zo’n onzin) weer letterlijk gaat interpreteren. Ik kan me voorstellen dat de neofundamentalistische medemens homoseksualiteit wel zondig vindt, maar zouden ze dan ook gestraft moeten worden als ze kleren dragen die zijn geweven uit verschillende soorten garen? (‘Nee, dat hoeft allang niet meer!’) En zouden ze ook geloven dat iemand die een vreemdeling in je land is niet onderdrukt mag worden? Zelf zou ik me vooral bekeren om het stukje waar staat dat alle doden zullen herrijzen en dat God zelf naar beneden komt. En dan gaan alle neofundamentalistische christenen mee naar boven om duizend jaar lang te regeren met God (ik wist niet dat het christendom een democratie was!) en duizend jaar daarna schept God even een nieuwe hemel en aarde. ‘Waar gerechtigheid zal heersen’, aldus Petrus. Ligt het aan mij, of impliceert dit dat we nu in een wereld leven die vooral onrechtvaardig is? (Gerechtigheid? Nee, dat hoeft allang niet meer!) We zullen het wel nooit weten, zoals zoveel dingen met religie, maar ik raak dus altijd in de war van dit soort dingen. Eerst moet het wel, dan hoeft het niet meer, en dan moet het weer wel. Waarom kunnen we niet één lijn kiezen en het daarbij houden?
Toen ik dus uiteindelijk voor het tekenharkje koos was ik al zenuwachtig voordat ik thuis was. (De lasso zag er spectaculairder uit, maar de dame wees mij erop dat het lastig is een teek te vangen en niet ook tegelijkertijd je kat van zijn halve vacht te ontdoen. Daar had ze een punt, vond ik.)  Hoe moest ik nu de teek verwijderen? Zou ik gewoon trekken? Of zou ik toch de oude traditie in ere houden en hem tegen de klok in draaien? Als de mevrouw van de dierenwinkel zegt dat je het af kunt met alleen trekken, dan moet dat toch goed zijn. Behalve dat er in het boekje bij het harkje stond dat je dus wel tegen de klok in moest draaien. Nu snap ik er dus helemaal niets meer van. Ik heb gewoon die hark onder de teek gepord en het beest eruit getrokken. Volgens mij is het goed gegaan. Ik weet het niet zeker, want hij begon te bewegen toen hij op het harkje lag, waarna ik hem snel door de wc heb gespoeld, met de gedachte dat teken niet kunnen zwemmen. Althans, dat hoop ik. Als ik deze week één ding heb geleerd is het wel dat duidelijkheid en eenduidigheid allang niet meer hoeft in deze wereld.

Omgaan met pesten

Er zijn van die dagen dat je God even streng moet toespreken. Ik geloof niet in God, maar er moet iemand zijn die dit soort grappen uithaalt, en ik kan me maar één iemand bedenken die pestkop genoeg is, en dat is de figuur die zijn eigen zoon aan een kruis liet nagelen en gewoon toekeek. Het volgende is namelijk gebeurd: mijn leven in Nederland is onhoudbaar geworden. Het is koud; mijn auto riep gisteren in paniek dat het -36,5 graden was, en ik wil in een hangmat in de zon liggen en druiven gevoerd worden door een zeer aantrekkelijke man, en dat dat dan uiteindelijk uitmondt in seks en andere leuke dingen. Maar dat zit er voorlopig niet in, in ieder geval niet in Nederland. Nu heb ik altijd het plan gehad om bij het einde van de wereld te verhuizen naar Madagaskar, want daar ben je volgens mij altijd veilig. Het is warm en lekker afgelegen. Afgezonderd van de rest van de wereld, waardoor pandemieën, plagen en oorlogen niet strekken tot het eiland; er is niemand die een oorlog begint met een land dat zo afgelegen in de oceaan ligt, en dat droog en arm is en vol zit met een geheel eigen ecosysteem (met alle angstaanjagende insecten van dien.) Bij een pandemie of plaag gooien ze daar alle grenzen gewoon dicht en zijn ze hermetisch afgesloten van de rest van de wereld. Een perfecte, veilige vluchthaven dus. Aangezien de kou mij inmiddels enigszins apocalyptisch aan begint te doen, dacht ik mijn spullen maar eens te gaan pakken. Maar wat nu? Ook Madagaskar is getroffen door een plaag. Van hun eigen, inheemse sprinkhanen nog wel. Drie van de vier mensen in Madagaskar leven van minder dan een dollar per dag, en nu wordt al hun eten vernield? Ik ben geheel voor onrechtvaardigheid, God; U zult mij niet horen klagen dat we de finale in 1978 niet wonnen, dat Syrië de VN-resolutie niet rechtvaardig vindt, en dat bankdirecteuren in Cyprus en overal ter wereld hun verlies moeten nemen, terwijl ze het er niet mee eens zijn. Maar ik vind dat U nu wel een beetje te ver gaat. Madagaskar zat daar gewoon een beetje haar zonden te overdenken. Ze viel niemand lastig, speelde een beetje met de populatie ringstaart makaken, en toen dacht U: ‘Weet je wat ik doe! Ik stuur een sprinkhanenplaag naar Madagaskar. Dat is een leuke grap!’ Nee, God, dat is niet grappig. Hou daarmee op. Hoe oud bent U nou eigenlijk? Wie denkt U wel dat U voor zich heeft? Ik ben Uw vriendinnetje niet. Luister, het wordt tijd dat U eens goed gaat nadenken over wat U allemaal aan het doen bent. Ik heb U vergeven dat ik vroeger zo gepest werd op school, maar dat was omdat U beloofd had dat U het niet nog een keer zou doen. En nu pleegt er eerst iemand zelfmoord en dan gaat U lekker Madagaskartje-pesten? U gedraagt zich als een kleuter. U gaat nu in de time-out hoek zitten, en U komt daar niet meer uit voordat U begrijpt dat U te ver bent gegaan. En voordat U vertrekt wil ik dat U eerst Uw excuses aanbiedt aan Madagaskar en dat U die sprinkhanen wegstuurt. En dan gaat U eens even heel goed nadenken over wat U allemaal hebt aangericht, en als U daarmee klaar bent gaat U de rotzooi opruimen. En dan wil ik een knuffel en dat U zegt dat U het nooit meer zult doen, omdát U het ook nooit meer zult doen. Ja, ik meen het serieus. Nee, U hoeft niet naar Fransiscus I te rennen, want hij is het met mij eens. We hebben het er allemaal over gehad, en we zijn het er allemaal over eens dat het zo niet langer kan. U doet die onzichtbaarheidscape af, laat Uw gezicht zien aan de hele wereld en dan biedt U Uw excuses aan en gaat U ons eens even haarfijn uitleggen hoe het zo ver heeft kunnen komen. En als U dan toch deze kant op komt, mag U van mij gelijk de thermostaat even omhoog gooien en mijn buik wat strakker trekken. Nee, dat is geen punt van discussie. Zo gaat het gebeuren, en nu wil ik er verder niets meer over horen.

© 2025 Ondoenlijk

Theme by Anders NorenUp ↑